Nëmmen e Kand...

E Kand wollt Fridde bréngen
an eng zerrasse Welt
voller Onrou a Gewalt,
voller Haass a Sträit.
Dofir ass e Kand komm.

E Kand wollt Liicht sinn
an enger däischterer Zäit,
Liicht fir déi Arem an déi Schwaach,
fir déi Kleng an déi Ënnerdréckt.
Dat wollt e Kand.

E Kand huet Hoffnung bruecht,
deemools zu Bethlehem.
Hoffnung fir Grouss a Kleng,
fir Arem a Räich.
Dat konnt e Kand.

E Kand ass komm,
vu Gott geschéckt,
fir der Welt ze weisen,
datt Grousses
am Klenge geschitt.

Dat Kand
gëtt och haut gebuer,
wou Mënsche Fridde stëften,
wou Mënschen Hoffnung schenken,
wou dat Gutt Meeschter gëtt.

Dat Kand
wëllt eis Häerzer opmaachen,
kann d’Welt veränneren,
wäert äis de Wee weisen...
D’Friddenskand vu Bethlehem.

Monique Hermes