lb fr pt en
Synod 2021-2024  
20. Oktober 2021

Virbereedung op d’Synod a 400 Joer Wei vun der Kathedral

Priedegt vum Josy Birsens sj beim Lancement de 17. Oktober 2021 an der Kathedral

Här Kardinol, Här Weibëschof,
Léif Schwëstere a Bridder,

Viru genau 400 Joer, de 17. Oktober 1621 ass äis Kathedral, deemools d’Kierch vum Lëtzebuerger Jesuitekolléisch, vum Tréierer Weihbëschof Georg von Helfenstein feierlech ageweit gin. Sie war vun Ufank un der Mutter Gottes geweit, ënnert dem Titel vun der Onbefleckter Empfängnis. Ech hu mech oft gefrot, wéi et deenen Honnerte vu Jonke gaangen ass, wann sie an dës Kierch an d’Mass komm sin. Sécher waren sie déi éischte Kéiere beandrockt vun där grousser Halekierch, sie sin op eemol roueg gin, wann sie déi vill Tableauen ronderëm un de Maueren, de grousse Priedegtstull an déi massiv Beichtstill gesin hun. Sécher ass méi wéi een hei a sengem Glawe gestäerkt gin an zu enger méi déiwer Bezéiung mat Christus komm.

Wann déi Jonk awer dee schéinen Tableau iwwert dem Haaptaltoer betruecht hun, dee ganz am Rubens sengem Stil d’Himmelfahrt vun der Mutter Gottes duergestallt huet, dann ass Bewejung an hir Rou komm an sie konnten net anescht wéi sech mat der Maria méi no zum Härgott an dem Himmel ze spiren. A wann hir Aen beim Tableau vum hl. Franz Xaver stoe bliwwe sin, wéi en op enger Insel viru China stierft oder wann sie zum Schluss vun der Mass laanscht déi exotesch Figuren op de Seile vum Duxall komm sin, ass vläicht bei deem Engen oder Aneren de Wonsch opkomm, och an déi friem Länner geschéckt ze gin fir de Glawen ze verkënnchen. Een Opruff, sech bewegen ze loosse fir eppes Neies ze woen an aner Horizonter ze entdecken am Déngscht vum Glawen.

Dëse Message ass gutt 60 Joer nom Tridentinische Konzil op Toile gemoolt an an de Steen gehae gin. Wat awer ass de Message, dee mir haut hei an der Kathedral an dobaussen an der Diözees ze entdecken hun, bal 60 Joer nom 2. Vatikanische Konzil ? Wat kann äis a Bewejung setzen a wouhi soll déi Bewejung äis féieren ?

Am beschte gräife mir fir d’éischt op d’Texter aus der Hl. Schrëft zréck, dem Härgott säi Wuert. An der Geschicht vum réimischen Haaptmann Kornelius senger Bekéierung a senger Begéinung mam Péitrus fanne mir déi Ofwiesslung vu rouege, perséinleche Momenter a vu Bewejung nees erëm. An der Rou vum Alldag, an der Stëllt vum Gebiet erliewen de Kornelius an de Péitrus déif Momenter vun Ënnerlechkeet, wou hinne gesot a gewise gëtt, wat Gott vun hinnen erwaart. Et sin iwwerraschend Momenter, déi sou net ze erwaarde waren an déi ganz vill Bewejung an Dynamik ausléisen. D’Männer vum Kornelius gi vun Cäsarea op Joppe geschéckt fir dann de Péitrus nees zréck op Cäsarea ze bréngen. Aus der Rou an Ënnerlechkeet erwiisst also Dynamik a Liewen, Bezéiung an Austausch.
An déi ganz Dynamik ass ausdrécklech vum Härgott gewollt, et ass vu Gott aus, wou sie an d’Rulle kënnt : hie schéckt dem réimeschen Haaptmann säin Engel fir de Simon Péitrus sichen ze goen, hien erkläert dem Péitrus ganz pädagogesch, datt de Glaf net nëmme fir d’Judde bestëmmt ass, an hien encouragéiert ën, sech bei de Kornelius féieren ze loossen. Et ass dem Péitrus zwar dee Moment nach net kloer firwat, mee hie mécht sech op de Wee an offensichtlech geet him ënnerwee eng Späicherliicht op, wat seng Visioun ze bedeiten huet. D’Bewejung selwer kann also den Ustouss gi fir besser ze verstoen, wat den Härgott vun äis wëllt an et brauch ee keng 100%eg Kloerheet fir sech op de Wee ze maachen an Neies ze woen !

Op d’Ganzt gesin gëtt de Péitrus zu enger déiwer Bekéierung gefouert, déi fir d’Kierch eng eminent wichteg Roll spille wäert am 1. Jorhonnert vun hirem Bestoen. Vun där Bekéierung gëtt hien dann direkt ee perséinlecht Zeechnis, wou hien dem Kornelius a senger Famill begéint. Hien deelt sech hinne ganz éierlech mat, hien erkläert hinnen, wat seng fréier Bedenke waren géintiwwer net-jüddische Matbierger a wéi hien derzou gefouert gin ass, och den Heeden eng Plaz an der Kierch ze gin. Den Härgott selwer bekräftegt dat, wat de Péitrus seet, andeems hie säin Hellege Geescht op all Anwesend erofschéckt, ob sie elo vu jüddischer oder heednescher Herkunft sin. D’Entscheedung, och net-Judden duerch d’Daf an d’Kierch opzehuelen gëtt esou vun der ganzer Gemeinschaft gedroen, net nëmme vum Péitrus eleng ! Hie bënnt gewëssermoossen déi ganz Gemeinschaft a seng Reflexioun an Décisioun mat an.

Chers frères et sœurs, le récit de la conversion du centurion romain Corneille et de sa rencontre avec Simon Pierre nous éclaire sur ce que le Pape François a voulu mettre en route pour préparer le prochain synode, intitulé « Pour une Église synodale : communion, participation et mission ». Pas plus que l’apôtre Pierre, le Pape ne veut prendre une décision importante tout seul, mais il veut y inclure le plus grand nombre possible de frères et sœurs dans la foi. Chaque baptisé est appelé à entrer dans un « processus qui implique en synergie le Peuple de Dieu, le Collège épiscopal et l’Évêque de Rome, chacun selon sa fonction » (Présentation de l’itinéraire synodal, n° 3). Ce processus de consultation, qui va aboutir au synode de 2023, veut se dérouler dans « l’écoute de la totalité des baptisés » (ibid., 5.2.).

Nul ne sait encore où ce chemin va mener, comme pour Pierre et la famille de Corneille, mais l’Esprit-Saint est à l’œuvre dans le monde et le cœur de chacun. Il s’agit de lui prêter l’oreille pour reconnaître/discerner la volonté de Dieu pour l’Église d’aujourd’hui. Le processus de consultation de toutes les Églises locales ne peut donc être qu’une démarche spirituelle où chacun témoigne personnellement de sa foi, comme Pierre le fait chez Corneille, où chacun tâche de comprendre les signes de l’Esprit. Ces signes peuvent ne pas être aussi clairs que dans le récit des Actes des Apôtres, mais le Pape François nous engage à être « chacun à l’écoute des autres ; et tous à l’écoute de l’Esprit Saint. » (n°7)

Voilà une démarche nouvelle dans l’Église, qui peut éveiller des craintes : sait-on exactement où l’on va aller ? Ce chemin ne risque-t-il pas de nous mener dans des impasses et des difficultés imprévues ? Ne vaut-il pas mieux attendre d’avoir bien étudié et analysé tous les aspects des problèmes qui se posent avant de se lancer de l’avant ? Le Pape François fait le pari que le cheminement lui-même va nous conduire à voir plus clair et à discerner quels pas il faut oser faire. Comme Pierre qui n’a pas compris le sens de sa vision avant de se mettre en route avec les envoyés de Corneille. Trop souvent, on a remis au lendemain des questions urgentes dans l’Église et beaucoup de personnes se sont détournées d’elle, déçus par son manque de courage et d’ouverture au monde d’aujourd’hui, par le manque d’écoute de l’aspiration des fidèles et des attentes légitimes de nos contemporains de la part de la hiérarchie ! Que d’hésitations et de lenteurs qui sont tout le contraire de l’attitude de saint Pierre dans le récit des Actes des Apôtres – et il s’agissait d’une décision qui a engagé la jeune Église sur une voie radicalement nouvelle !

Mais le chemin à parcourir ensemble demande à être vécu dans une optique croyante. L’évangile choisi pour cette messe redit avec force que Jésus attend de chacun de ses disciples de témoigner personnellement de sa relation avec lui, de répondre à la question : « Pour toi, qui suis-je ? » Toute rencontre, réunion et discussion sur les thèmes à aborder au prochain synode de 2023 devra se faire sur la base de notre foi en Jésus Christ. Sinon, elles risqueraient de devenir des discussions stériles où chacun défend son point de vue, des affrontements idéologiques où l’Esprit-Saint aurait du mal à être perçu. Donc le cheminement vers le synode doit aussi comporter des moments de silence, d’écoute en soi-même et d’écoute profonde de l’autre, de référence à l’évangile dans la prière et la réflexion. Non pas pour freiner le changement, mais pour lui assurer une fécondité spirituelle, portée par l’Esprit de Dieu. La prière et l’action sont appelées à se conjuguer ensemble et à se compléter. Dieu compte sur tous nos talents pour aider l’Église à avancer à ce moment de son histoire, mais nous devons aussi compter sur la force et la créativité de son Esprit et Lui accorder une place de choix pour nous faire aller de l’avant.

Il y a 400 ans, 60 ans après le concile de Trente, la nouvelle église des jésuites, qui est devenue notre cathédrale, a su impulser un mouvement de foi, d’espérance et de charité inouï au catholicisme dans nos régions. Saurons-nous, 60 ans après le concile Vatican II, retrouver ensemble un nouveau souffle pour notre Église ? Que Notre-Dame Consolatrice des Affligés porte nos désirs et nos attentes devant son Fils Jésus-Christ et qu’elle nous accompagne de sa prière fidèle dans notre recherche commune de l’avenir de l’Église !

Josy Birsens sj

De Replay vun der ganzer Mass hei...

Josy Birsens sj
 
Ä e r z b i s t u m    L ë t z e b u e r g   .   A r c h e v ê c h é   d e   L u x e m b o u r g    .   
YouTube
SoundCloud
Twitter
Instagram
Facebook
Flickr
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement
5 avenue Marie-Thérèse
Bâtiment H, 1er Étage
L-2132 Luxembourg
+352 44 74 34 01
com@cathol.lu